Günce 156 || İlk adım..

Nedir ki ilk adım? Bir bebek için her şeyin başıyken, ailesi için en büyük mutlulukken; bir aşık için en zor olanıdır. Ya da bir işe başlamak isteyen biri için en büyük engeldir "İlk adım geçsin de, gerisi gelir denilir." 

Çoğu zaman hiç atılamayacak olan adımdır, cesaret gerektirir. Belki atılmış olsa çok güzel yollara kapıları aralayacakken, sonsuza kadar o kapıların kapalı kalmasının nedenidir. Eğer iki kişi söz konusuysa hep karşı taraftan beklenen şeydir, gurur konusu yapılır. Eğer ortada gurur varsa, ilk adım yoktur. 

İlk adım.. Söylenildiği gibi ardından gelecek olan binlerce adımın başıdır. Gerçekleşmesi muhtemel bütün güzelliklerin, başarıların; beklediği şeydir. Mutlu olanlar da zaten ilk adımı atmayı bilenlerdir. 

Kendime bir sordum da peki ben ilk adımı atmayı biliyor muyum? Hayır, ben de bilmiyorum. İlk adımı atmak arkasından gelebilecek iyi ya da kötü bütün olaylara hazırlıklı olmayı gerektirir. Eğer göze alamıyorsan bütün ihtimalleri atamazsın o ilk adımı. Onun için zordur zaten, asla imkansız değildir ama öyle kolay kolay göze de alınmaz. 

Aslında hayat hep o ilk adımı atmasını bilenlere güzeldir. Doğru, bazen sertçe düşerler yere ama düşünce ayağa kalkma kendinle gurur duyma fırsatı da onlara özgüdür. Düşünün günün birinde çok farklı şekillerde şekillendirebilirdiniz hayatınızı ama siz bu yolu seçtiniz, belki de bir adım sizi çok daha farklı bir yerde yapabilirdi. Kimbilir bugün atacağınız ilk adım da sizi çok farklı bir yere taşır. Yeni dünyalar keşfetmekten korkmayın. 

Kocaman sevgilerle..

-Bayanbilen-

Günce 155 || Çocuk gibisin!

Bilmem kaçıncı kez duydum bu ve benzeri cümleleri. "Çocuk gibisin, büyü artık." "Gerçekten, çocuk çocuk hareketlerin var." falan filan. Hiç düşündünüz mü yargılar koyarken işin iç yüzünü. Oysa ki şu hayatta en mutlular çocuklar değil midir?

 Birini kınarken çocuk gibi olduğunu söyler, en mutlu anlarımızı da çocuklar gibiyim diye tanımlarız. İnsanın en saf halidir çocuk; önyargısız, kötülükten uzak ve masumdur. Kim istemez ki çocuk gibi olmak, ben gerçekten bir çocuk kadar iyi olmak onun kadar masum kalmak isterdim hep. Gelgelim davranışlarım ise asıl eleştirmek istediğiniz, ciddi olmanın ne gereği var? Yeri geliyor hayat bile dalga geçiyor bizimle. Hoş ciddi ciddi tavırlarınızla, eğlenmek varken kuralları hayatınızın başrolü yapmakla, basmakalıp bir insan modeli olmakla asıl siz komik görünüyorsunuz buradan ama farkında değilsiniz. Üzülüyorum da aslında, olup bitenler maviyi hiç görmemiş birine anlatmak gibi. Hiç eğlenmemiş birinden beni anlamasını da bekleyemem. Açıkçası hayatı fazlasıyla ciddiye almak, biraz ahmakça geliyor bana. Neden bunu yapayım? 

Hayatta ciddiye alınacak bir şey varsa o da yalnızca bir çocuğun diğerinden daha aç, daha yalnız ve daha mutsuz oluşudur. Ne zaman ki bir kız çocuğu diğerine diğerine bebeğinin güzelliğiyle değil de hayal dünyasının genişliğiyle hava atar. Hıh, işte o gün ciddiye alınacak hiçbir şey kalmamıştır benim için. Bir gayem olacaksa hayatta o da bundan ibaret. Kurallarınız, gri düşleriniz ve ciddiyetiniz beni gram ilgilendirmiyor. Sizin deyişinizle çocukça da olsa böyle düşünüyorum. 

Günün birinde mavisini kaybetmiş herkesin yakalaması dileğimle.. 

-Bayanbilen-